എനിക്ക് നിന്നെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്.
എന്നിട്ടും ഇപ്പോഴും എനിക്കറിയില്ല,നിന്നെ എന്തു വിളിക്കണം എന്ന്..!
നമ്മൾ എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ വീണ്ടും കാണും എന്നുറപ്പാണ്.
നിനക്ക് എന്നോടോ, എനിക്ക് നിന്നോടോ
പ്രണയപൂർവ്വം ഒന്നും പറയാനുണ്ടായില്ലെന്നും വരാം .
പക്ഷേ ചില നിമിഷങ്ങളുണ്ട് ...
നിന്നോട് മാത്രം പറയാൻ കഴിയൂ എന്നൊതുക്കി വച്ചിരുന്ന ഹൃദയ രഹസ്യങ്ങൾ .
എപ്പോഴോക്കയോ ..നീ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലെന്ന് ഓർത്തു കേട്ടിരുന്ന പാട്ടുകൾ .
നീ ഒപ്പം ഇരിക്കുന്നുണ്ടെന്നു ഓർത്തു,തനിയെ കുടിച്ചു തീർത്ത കാപ്പി മണമുള്ള സായാഹ്നങ്ങൾ..!
ഇവയൊക്കെ എന്റെ മാത്രം സ്വപ്നങ്ങൾ.
ആ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
എന്റെ ജീവന്റെ സ്പന്ദനങ്ങൾ തൊടുന്ന സംഗീതമാണ്,എന്റെ പ്രണയം ..!
കാറ്റ് കിലുക്കാം ഞാത്തി പോലെ ... നിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിനാൽ ...!
നീ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയില്ല,
നാം എത്രയോ തവണ വെറും പരിചിതരെ പോലെ
കണ്ടു മുട്ടിയിട്ടുണ്ട്.
അപ്പോഴൊക്കെയും ഒരു വസന്തത്തെ ഒളിപ്പിക്കുന്ന,മുൾ മരം പോലെ ഞാൻ മാറി നിന്നു.
ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടു പോലും തുറന്നു പോയേക്കാവുന്ന ഹൃദയത്തെ നിന്നിൽ നിന്നും മറച്ചു പിടിച്ചു.
നീ മിണ്ടുമ്പോഴൊക്കെയും ഞാൻ നിന്നെ കാണുകയായിരുന്നു,കൺ നിറയെ ..നീ അറിയാതെ!
നിന്റെ ചിരി,
നീ ആളുകളോട് മിണ്ടുന്ന രീതികൾ,നീ കേൾക്കുന്ന പാട്ടുകൾ എല്ലാം,എല്ലാം കട്ടെടുത്തെന്ന പോലെ ഹൃദയത്തിൽ ഒളിപ്പിച്ചു.
(എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയാത്ത സമയങ്ങളിൽ നീ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആവും പെരുമാറുന്നത് എന്നു പരിചയം വയ്ക്കാനായി ...മാത്രം,ഞാൻ മനസ് കൊണ്ടു കട്ടെടുത്ത നിന്റെ ഓർമകൾ)
എനിക്കെല്ലാം ഓർമയുണ്ടിപ്പോഴും
നീ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ .
നീ അരികിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ ..
അൽപ നേരം കൂടെ ഇരുന്നിട്ട് പോകാമെന്ന് നീ പറഞ്ഞ നിമിഷം .
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ നിന്റെ കണ്ണിൽ മിന്നി മറഞ്ഞ പ്രണയഭാവം .
ഒരാൾക്ക് ജീവിക്കാൻ,ഇത്രയൊക്കെ മതിയെന്ന് ...
അതെങ്കിലും നിന്നോട് ഒന്നു പറയണം എന്നുണ്ട്.
പക്ഷേ.. പറയാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴൊക്കെയും എനിക്ക് നീ അറിയാത്ത ആരോ ആവുന്നു.
നീയിങ്നെ എന്റെ ഓർമകളിൽ മാത്രം ജീവിക്കട്ടെ ല്ലേ...?!
(this directly connects to my feelings for you, but not written by me)
